Het is in de huidige tijd heel makkelijk om te klagen. Over het sombere weer, over Trump, over de files, over de drukte, over de kou en over geld. Ook in onze kliniek moeten we op de kleintjes letten. Zo zijn de cappuccino en de warme chocolademelk al verdwenen uit de koffiezetapparaten. Ook mogen we geen kleurenprintjes meer maken zonder goede reden. En natuurlijk spreken we over productiviteit en begrotingen. Maar daarnaast valt me nog iets anders op: we hebben het steeds vaker over de werk-privébalans. Ik heb de afgelopen jaren menig rapport en enquête voorbij zien komen over de ervaren drukte en de balans tussen werk en privé. De aanleiding is meestal dat we te veel werken en te weinig vrije tijd hebben.
Zo wordt gevoelsmatig de drukte op de werkvloer alleen maar groter
Wat ik lastig vind in de discussies over drukte en praten over de werk-privébalans is dat het vaak een negatieve sfeer oproept. Alles wat je aandacht geeft groeit. Ook de beleving van veel werken en weinig privétijd. Zo wordt gevoelsmatig de drukte op de werkvloer alleen maar groter en de balans tussen werk en privé steeds onevenwichtiger.
Terwijl ik juist ook hele andere dingen zie. We nemen op onze afdeling meer mensen op met een dwarslaesie dan ooit tevoren. Onze patiënten zijn over het algemeen heel erg tevreden met de geleverde zorg. Onze opnameduur is de afgelopen decennia verkort van een jaar naar 70 dagen. We hebben onze begroting gehaald. Er werken meer collega’s parttime dan in het verleden. En in het algemeen is de levensverwachting in Nederland alleen maar aan het stijgen.
En ja, ik heb makkelijk praten, daar ben ik me van bewust. Ik ben supertevreden met mijn baan die ook als hobby voelt, waardoor mijn werk-privébalans niet snel in de knel komt. Ik geniet van het contact met de patiënten, collega’s, onderzoekers en krijg vooral veel positieve energie van alle mooie dingen die we samen bereiken.
Alles wat je aandacht geeft, groeit.
Ik ben op zoek naar hoe we met behoud van aandacht voor de persoon en belasting op de werkvloer, meer nadruk kunnen leggen op de positieve factoren. In ons leven, in het werk en in de maatschappij. Ik zou iedereen willen oproepen om onder het genot van een heerlijk kopje zwarte koffie te kletsen over alle dingen die goed gaan en waar we tevreden over zijn. In ons leven, in Nederland en met onze gezondheidszorg in het bijzonder. Want zoals eerder gezegd: alles wat je aandacht geeft, groeit.
Auteur
