Vroeger was alles beter. We hadden nog geen sociale media, smartphones of geitenkaaspoffertjes met zalm, hangop en bieslookolie. We hadden wél ansichtkaarten, zwart-wit telefoons en appelmoes met draadjesvlees.
Nou ja beter… het was ánders vroeger. Ook in dwarslaesielandschap. (bestaat dat dan? Ja, want ik heb het zojuist verzonnen, wijsneus!)
Vroeger kregen vooral jonge onbesuisde mensen dwarslaesies. Mensen zoals ik, want ik was niet al te besuisd vroeger. Dat ben ik nog steeds niet trouwens maar dat geeft niks want ik heb hem nu toch al, mijn dwarslaesie. En als je hem eenmaal hebt kun je onbesuisd zijn tot je een ons weegt. Elk nadeel heb ze voordeel! (aldus een oude Amsterdamse wijsgeer van wie de naam mij even ontschoten is). Tegenwoordig zijn ook veel ouderen onbesuisd (want dat moet van omroep Max) met alle gevolgen van dien.
Dus niet bij mij komen klagen als er zo maar onverwachts eentje tegen u begint te praten.
Een paar decennia geleden hobbelden de dwarsleten nog in ambachtelijk gesmede gietijzeren rolstoelen met eikenhouten banden door de gekinderkopte straten van Urk. Tegenwoordig zitten we in rolstoelen die zó licht van gewicht zijn dat je ze ‘s ochtends als je uit bed komt eerst van het plafond moet peuteren. En daarmee zoeven we nagenoeg geruisloos over het plaveisel van Almere Buiten. Maar pas op! Dat ‘geruisloos’ geldt uitsluitend voor de rolstoel zelf, niet voor de inhoud ervan. Dus niet bij mij komen klagen als er zo maar onverwachts eentje tegen u begint te praten. In dat geval kunt u het beste proberen zo hard mogelijk weg te rennen.
Maar waarschijnlijk zal dat tevergeefs zijn want we worden ook steeds sneller dankzij onze moderne rolstoelen. Onze lopende vrienden houden ons al lang niet meer bij. Sommigen van ons hebben geeneens vrienden meer, zó snel zijn ze!
Nee joh vroeger helemaal niet alles beter, ben je gek. de meeste dingen zijn nú juist veel beter.
Maar die geitenkaaspoffertjes hadden voor mij niet per se gehoeven.
Auteur
