Als bestuurder van Heliomare was ik in februari bij de Dwarslaesietop, een initiatief van Dwarslaesie Organisatie Nederland (DON) gesteund door de artsenwerkgroep van het Nederlands-Vlaams Dwarslaesie Genootschap (NVDG). Ik vind dit een mooi voorbeeld van hoe mensen met een dwarslaesie het initiatief nemen om ons als bestuurders en revalidatieartsen te laten nadenken hoe wij, nu en in de toekomst, hun groep nog meer kunnen ondersteunen door samenwerking van dwarslaesiecentra in Nederland. We horen al tot de top in de wereld, maar het kan altijd nog beter. Dat is een gezamenlijke ambitie.

Waarom deze ambitie? De revalidatie van mensen met een dwarslaesie wordt steeds complexer, onder meer door vergrijzing, medische vooruitgang, technologische vernieuwing en maatschappelijke verandering. Daarnaast neemt het aantal behandelopties, geavanceerde hulpmiddelen en zorgorganisatiemodellen toe. Wat betekent dit dan naar de toekomst?

Alle betrokkenen zien de urgentie van het opstellen van een gezamenlijke onderzoeks- en ontwikkelagenda. Kwaliteit kan dan beter gezamenlijk worden gedefinieerd en gemeten. Daarop kunnen verbeteracties worden uitgezet en specialisaties verder ontwikkeld.

Onderlinge samenwerking tussen de gespecialiseerde centra is hiertoe een must. Dit vraagt om vertrouwen en transparantie voor een goede balans tussen effectieve samenwerking en gezonde competitie.

Mensen met een dwarslaesie hebben niet alleen ondersteuning nodig in de acute fase, direct na het krijgen van een dwarslaesie, maar ook op gezette momenten gedurende hun hele leven. Zij willen dat we deze ondersteuning verbeteren en dat wij als dwarslaesiecentra ons aanbod hierop uitbreiden en beter samenwerken met partners in onze regio’s. Bijvoorbeeld bij het regelen van voorzieningen bij de gemeente.

Bij ziekenhuizen en bij revalidatiecentra zie je steeds verdergaande specialisaties. Hoe zal zich dat de komende jaren ontwikkelen voor de dwarslaesiecentra? Daar is nog geen gedeelde visie over. Waar we het wel over eens zijn is dat er verdergaande specialisaties nodig zijn. Daar is samenwerking voor nodig. Dit kan op verschillende manieren, door concentratie, fysiek, virtueel of in de vorm van een consortium.

Afspraken zijn gemaakt over het opstellen van een plan van aanpak voor een onderzoeks- en ontwikkelagenda, het verhogen van de kwaliteit van ondersteuning voor mensen met een dwarslaesie en versterking van de samenwerking onderling. Voor de zomer willen we dit plan klaar hebben, zodat we er daarna mee aan de slag kunnen.

Hoe mooi is het als er een gezamenlijke nationale ambitie ligt, waar in dit geval mensen met een dwarslaesie zélf het initiatief toe hebben genomen.