In Revalidatie Magazine besteedden we al aandacht aan e-health, dat in tijden van corona een grote vlucht neemt in de revalidatie. Maar wat vinden revalidanten (en hun naasten) eigenlijk van online revalideren?
Online therapie als een spel
Amir Homayoun (40), vader van Nafas (7, links op de foto)
‘Nafas heeft het Prader Willi Syndroom en revalideert al jaren bij Merem Medische Revalidatie. Daar volgt ze onder meer ergo-, fysiotherapie en logopedie. Haar school is verbonden aan het revalidatiecentrum. Online revalideren is voor ons niet nieuw. Sinds 2019 zijn wij betrokken bij het project arQive, een app waarin therapeuten en revalidanten video’s kunnen opnemen en plaatsen en contact houden op afstand. Toen alles in maart anderhalve maand op een lager pitje kwam te staan, merkten wij als ouders dat het voor ons soms wat veel werd. De helft van de therapieën volgde onze dochter nog op locatie, maar de rest werd online gedaan door middel van opdrachten in de app. We moesten tussen ons eigen werk door aan de slag. Dat had veel impact op ons leven. Wel zijn we blij hoe snel alles werd opgepakt door Merem. We merkten weinig van de switch naar meer online. Voor Nafas was het meer een spel. Ze vond het leuk om te beeldbellen met de therapeuten. Over arQive zijn wij erg positief, maar revalideren op locatie heeft onze voorkeur in de toekomst. Therapeuten zijn de deskundigen en ik wil de beste therapie voor mijn dochter. Bij Merem worden wij als gezin heel goed geholpen. Daar kan geen online tool tegenop.’
Veel progressie geboekt
Claudia Koning (40)
‘Beeldbellen kwam voor mij als een geschenk. Vanwege de diagnose Ehlers Danlos ging ik in 2020 een intensief revalidatietraject aan. In eerste instantie revalideerde ik twee keer in de week een dag in De Hoogstraat in Utrecht, maar dat was te zwaar. Ik had dan van tien tot drie allerlei therapieën en moest daarnaast twee keer een uur rijden. Ik was doodop na die dagen. Toen door Covid-19 in maart de revalidatie naar online verschoof, merkte ik pas vooruitgang en vond ik de nodige rust in het traject. Ineens voelden mijn inspanningen ook effectief. En alles was zo snel en goed geregeld vanuit de Hoogstraat. Binnen twee weken kon ik al mijn sessies vanuit huis volgen. Therapeuten keken goed naar wat de beste manier was voor oefeningen. Met beelden liet de fysiotherapeut mij bijvoorbeeld zien wat wel en niet goed ging. Daar kon ik dan mee aan de slag. Wat mij betreft blijft online revalideren onderdeel van trajecten. Maar wel afgewisseld met fysieke afspraken, zoals een belangrijk overleg over je behandelplan of gesprekken met de psycholoog. Sommige zaken bespreek je liever niet online, maar zonder online revalidatie had ik nooit zoveel progressie geboekt.’
‘Fysiek moet boventoon voeren’
Amanda van de Ven (27)
‘Augustus vorig jaar kreeg ik de diagnose MS, waarna mijn revalidatietraject bij Rijndam Revalidatie startte. Het grootste deel van mijn therapieën heb ik fysiek kunnen voltooien. Dat heb ik wel heel erg gewaardeerd. Zo had ik fysiotherapie met een groep lotgenoten. Hoewel we ieder apart van elkaar onze oefeningen deden, was er ruimte voor gesprekken over onze situatie. Toch merkte ik dat eHealth ook een belangrijke rol kan spelen in de revalidatie. Ik werkte met het oefenportaal van Rijndam. Er zitten nog wat kleine foutjes in, zoals dat ik soms opnieuw moet inloggen om mijn oefeningen te kunnen zien, maar het werkt prettig. Via de app doe ik oefeningen die mijn therapeuten erin hebben gezet. Zo krijg ik meer verantwoordelijkheden, want thuis moet ik ook aan de slag. Ja, ik zie wel een toekomst voor online revalidatie. Zeker voor mensen die minder mobiel zijn, want reizen naar een revalidatiecentrum kan soms al veel energie kosten. Ik vind wel dat fysieke afspraken altijd de boventoon moeten voeren, omdat je zo een goede band op kunt bouwen tussen patiënt en therapeut. Dat vind ik heel waardevol.’
‘Revalidatie duurde langer’
Rina Kuiper (48)
‘Ik heb MS en omdat mijn situatie door persoonlijke omstandigheden was verslechterd, begon ik aan een revalidatietraject bij Vogellanden in Zwolle. Na twee weken lag alles stil door corona. Een week later werd het eerst telefonisch opgestart en vervolgens revalideerde ik via de Vogellanden-app. Na een opstartfase waarin we moesten zoeken naar de juiste werkwijze, werkte dat heel prettig. Van maart tot juni revalideerde ik online. Uiteindelijk kon ik mailen met therapeuten en kreeg ik meldingen als er oefeningen klaarstonden. Beeldbellen ging via Teams. Ik kreeg meer regie in mijn revalidatietraject. Als je thuis revalideert, kun je alles makkelijker inplannen op momenten dat het jou uitkomt. Ben je moe? Doe je het op een ander moment in plaats van dat je ondanks je vermoeidheid naar het revalidatiecentrum was gegaan. Dat is een stuk effectiever. Hoewel ik goed begeleid ben, heb ik wel het idee dat door Covid-19 mijn revalidatie langer heeft geduurd. Omdat het even heeft stilgelegen en er minder afspraken mogelijk waren. Ik voel mij prettiger bij fysieke afspraken. Zo had ik problemen met mijn loopfunctie. Dan vind ik het fijn als er iemand bij mij is die kijkt hoe het gaat en aanwijzingen geeft.’
Gerelateerde artikelen Revalidatie Magazine
Paralympische Spelen: ook de samenwerkende revalidatie- en sportartsen gaan voor goud
Vernieuwde aanpak voor revalidatie na IC-opname
Een app en ondersteuning geven patiënt Rob (73) de regie over de behandeling van ALS
Gerelateerde artikelen Nederlands Tijdschrift voor Revalidatiegeneeskunde
Kansen door COVID: een pandemie die aanzet tot innovatie
Technologie bij neuromusculaire aandoeningen: nu en in de toekomst