De vrolijke en spraakzame Sam Raven (19) wil dat andere kinderen en jongeren het zo fijn mogelijk hebben tijdens het revalideren. Omdat hij veel ervaringsdeskundigheid heeft, is hij lid van de Kinderadviesraad van Revalidatie Friesland. ‘Je moet altijd kunnen zeggen wat je wilt zeggen.’
Sam geeft Revalidatie Friesland gevraagd en ongevraagd advies over diverse onderwerpen die betrekking hebben tot de kinderrevalidatie. Hij wil dat andere kinderen en jongeren het zo fijn mogelijk hebben tijdens het revalideren. Zelf heeft hij een zware vorm van cerebrale parese. Door deze hersenbeschadiging zit hij in een rolstoel. Sam is een ondernemende jongen: houdt van voetbal en hockey en werkt bij het Abe Lenstra Stadion, Thialf én restaurant Brownies & Downies (dagbesteding).
7 maanden revalideren
Omdat er, door zijn CP, iets niet goed zat in zijn heupen moest Sam hieraan geopereerd worden. Op zijn 5e heeft hij zijn eerste heupoperatie gehad. In 2012, op zijn 10e, is hij aan zijn andere heup geopereerd. Hierna heeft hij 7 maanden lang gerevalideerd bij Revalidatie Friesland in Beetsterzwaag. Deze keuze is destijds gemaakt, omdat werd aangeraden Sam na de operatie zo min mogelijk te vervoeren. Omdat op locatie Beetsterzwaag alles dicht bij elkaar zit, kon hij tijdens zijn verblijf in de kliniek ook naar school. Hij kon hier iedere dag met bed en al gebracht worden. Na het revalideren is Sam naar School Lyndensteyn blijven gaan. Hier heeft hij uiteindelijk tot 2020 onderwijs gevolgd.
Belangrijk om naar elkaar te luisteren
Sam is erg positief over zijn tijd op School Lyndensteyn. ‘Ik heb hier een erg leuke tijd gehad. Helaas moet je na je 18e van deze school af, dat vind ik nog steeds erg jammer.’ Over zijn tijd in de kliniek, inmiddels 9 jaar geleden, heeft hij wel enkele opmerkingen. Sam vertelt: ‘Na mijn heupoperatie mocht ik in het begin nog niet onder de douche worden gezet. Het zorgpersoneel deed dit toch, ondanks dat ik duidelijk aangaf dat dit niet mocht en hen vroeg om mijn moeder te bellen. Dat dit toch is gebeurd, had gevolgen voor mijn herstel. Daarom vind ik het zó belangrijk dat we naar elkaar luisteren. Ook al ben je nog maar een kind en ook al heb je een beperking!’
Met het zorgpersoneel om tafel
Door zijn ervaringen is hij enorm gemotiveerd om ervoor te zorgen dat andere kinderen hun revalidatieproces positief ervaren. ‘Eigenlijk zijn er geen dingen die ik niet leuk vind aan de Kinderadviesraad. Ik vind het bijvoorbeeld leuk dat alle leden anders zijn. Ieder lid heeft iets anders meegemaakt en heeft zo zijn eigen ervaringen.’ Sam vindt dat ze als Kinderadviesraad, namens de kinderen die nu revalideren, meer met de verpleging en ander zorgpersoneel om tafel moeten gaan zitten. ‘Dat is belangrijk. Het personeel vormt uiteindelijk een groot deel van iemands beleving.’
Positief blijven
Als we vragen naar de sterke punten van Sam, weet hij dit goed te verwoorden. ‘Ik kan goed luisteren en dingen onthouden. Ook vind ik dat je altijd moet kunnen zeggen wat je wilt zeggen’, zegt hij strijdvaardig. Je merkt aan Sam dat hij gepassioneerd en gedreven is. Hij vervolgt: ‘Ik vind het interieur van de kinderafdeling erg op een ziekenhuis lijken. Dat kan anders. Ik vind het erg leuk dat je, wanneer je in de Kinderadviesraad zit, over dingen mag meebeslissen. Ik ben een prater, heb zeker een mening. Zo heb ik nog wel meer dingen die ik graag veranderd zie. Als ik heel eerlijk ben, vind ik de knuffelboom in de wachtruimte in Beetsterzwaag maar eng, dit hoor ik van meer kinderen. Ook mag het eten wat smaakvoller worden. Dat je denkt: moet ik dit eten?’ Sam vindt het fijn dat ze hierin mogen meedenken als Kinderadviesraad. ‘Of ik nog iets mee wil geven aan andere kinderen die moeten revalideren? Ga vooral niet bij de pakken neerzitten en blijf positief!’