Met het wereld pijncongres in Amsterdam als aanleiding, heeft het Local Arrangement Committee (LAC) in samenwerking met de Pijnalliantie in Nederland (PA!N) – waarin ook de VRA participeert – een programma ontwikkeld om meer bewustwording voor pijnproblemen te creëren. Zo waren er activiteiten tijdens het congres in augustus zoals dansworkshops en comedy optredens met pijn als thema. Er was de mogelijkheid om een rondleiding ‘Pijn in de kunst’ in het Rijksmuseum te volgen, die na afloop van het congres wekelijks werd voortgezet tot eind december.
Invloed van lachen op pijn
Dit was allemaal bedoeld voor zowel congresgangers als voor de Amsterdamse bevolking, vandaar de samenwerking met IAmsterdam. Er is serieus onderzoek gedaan naar de invloed van lachen op pijn zowel bij proefpersonen als bij patiënten. Een mogelijk mechanisme is het stimuleren van de endorfineproductie.
Actie tijdens museumnacht
Om ons project een daverend slot te geven hebben we tijdens de museumnacht op 2 november het publiek van NEMO in Amsterdam blootgesteld aan pijn, voor en na het kijken naar live comedy. De live comedy werd verzorgd door de Comedy Train. Om zoveel mensen te kunnen bereiken moesten we concessies doen aan wetenschappelijke nauwkeurigheid en bovendien hadden we geen middelen om data te verzamelen en analyseren. Het was vooral bedoeld om ‘awareness’ te creëren.
De opzet: van 19.30 tot en met 23.00 uur was er elk half uur een comedy show, met plek voor ca 50 toeschouwers. Op weg naar de zaal kwamen alle belangstellenden langs tafels waar de acht onderzoekers klaar stonden met een druk algometer en een kaartje met op de voorkant ruimte voor de uitslagen en op de achterkant enkele ‘pijnfeitjes’. Vooraf werden drie metingen gedaan met toenemende druk op een spierbuik van de proximale onderarm. Het getal dat werd genoteerd was het moment dat de deelnemer aangaf dat de druk pijnlijk werd, de pijndrempel. In ongeveer tien minuten konden we op deze manier de 50 mensen per show onderzoeken en enige uitleg geven over het onderzoek. Iedereen was zeer geïnteresseerd en van harte bereid om mee te werken. Na de show van 10 minuten kwam iedereen op weg naar buiten weer langs de onderzoekstafels. Doordat we de instructies nu achterwege konden laten, was er (kort) tijd om de resultaten te bespreken. Iedereen kreeg het kaartje mee met de eigen meetresultaten en de pijnfeitjes op de achterkant. In totaal hebben we bij 344 mensen drukpijnmetingen kunnen doen.
Wat ons opviel: de drukpijndrempels waren enorm verschillend per persoon, variërend van minder dan 20 Newton tot boven de 100 Newton. De mensen die zeiden hard gelachen te hebben hadden na de show een hogere pijndrempel, een geschat verschil van zo’n 10 Newton. De invloed van alcohol hebben we niet meegenomen maar speelde vooral later op de avond wel een rol. Door de tijdsdruk, met elk half uur een show, was het logistiek niet mogelijk om dezelfde onderzoeker de voor- en nameting te laten doen. Het publiek was zo enthousiast dat enkelen zelfs bereid waren om niet alleen een meting van de pijndrempel te ondergaan, maar ook van de pijntolerantie. Dit op verzoek van Mees Molenaar die de hele avond heeft gefilmd en graag een van pijn vertrokken gezicht op beeld wilde. Dat laatste is gelukt.
Al met al een gedenkwaardige avond, zowel voor het publiek als voor de onderzoekers. Harde conclusies over de resultaten kunnen we niet trekken, wel dat het mogelijk is om op één avond meer dan 300 mensen tweemaal een pijndrempelmeting te laten ondergaan waarbij niemand weigerde.
De gemaakte film is te bekijken op LinkedIn (link)
