In de VRA-nieuwsbrief is gevraagd naar kansen voor revalidatiegeneeskunde in het licht van alle maatschappelijke veranderingen. Dit is een prikbord met voorbeelden waarin het vak succesvol wordt geprofileerd in een tijdperk vol veranderingen.
Revalidatieartsen zijn pioniers!
Mathieu Maanders, ervaringsdeskundige
Revalidatieartsen zouden veel meer als voorbeeld moeten dienen voor andere specialismen, want niemand is meer betrokken bij het leven van de patiënt voor, tijdens en na de behandeling. Revalidatieartsen opereren tussen de andere (para)medische disciplines in om de patiënt te begeleiden naar herstel of verbetering van het maatschappelijk functioneren. Zij zijn de onmisbare schakel tussen de reguliere zorg en de maatschappij. Revalidatieartsen staan aan de basis van de verbetering van de sociale cohesie, de gezondheid en de persoonlijke ontplooiing van de patiënt.
Kopzorgen in het verkeer
Jan Willem Gorter, hoogleraar kinderrevalidatiegeneeskunde UMC Utrecht
Fatbikes en e-bikes zien we steeds vaker in het verkeer. Vaak fietsen de (jonge) bestuurders zonder helm. Het gevaar van zware verwondingen, inclusief hersenletsel, is onaanvaardbaar groot. Bij meer dan de helft van de ongelukken met een fatbike is een kind van 10 tot14 jaar oud betrokken. De maatschappelijke discussie is flink opgelaaid blijkens berichten op sociale media en op lokale en nationale televisie. De meningen zijn verdeeld over het dragen van de fietshelm en andere maatregelen om het risico te verminderen. Juist nu wordt er een appel gedaan op de maatschappelijk betrokkenheid van (kinder)revalidatieartsen ter voorkoming van hersenletsel. We hebben een taak bij het vergroten van maatschappelijk draagvlak voor maatregelen. Want voorkomen is beter dan genezen, daarover zijn de meningen niet verdeeld. Dus draag waar mogelijk ook je steentje bij aan het publieke debat hieromtrent!
Lachgas
Wendy Achterberg, revalidatiearts, voorzitter Bestuur Medische Staf Reade
Een grote maatschappelijke uitdaging de afgelopen jaren was het omgaan met en behandelen van lachgasgerelateerde problematiek. Juist wij als revalidatieartsen zagen de enorme gevolgen hiervan bij vaak jonge mensen. Inmiddels is er een verbod, dat is een mooie stap maar we zijn er nog niet. Hoewel de aantallen patiënten minder worden, blijven de gevolgen schrijnend. Vooral vanwege de ernstige functioneringsproblemen gerelateerd aan verslavingsproblematiek. In Reade geven we daarom onze behandeling nu in nauwe samenwerking met de verslavingszorg vorm. Geheel passend binnen ‘de juiste zorg op juiste plek’. En zo heeft deze vervelende problematiek toch gezorgd voor een heel mooie en veelbelovende samenwerking in onze regio.
Wetenschapslunch voor patiënten en onderzoekers
Nicole Voet, revalidatiearts en onderzoeker Klimmendaal Arnhem en Radboudumc Nijmegen en Vera Verhage, patiëntlid wetenschapscommissie Klimmendaal Arnhem en commissie wetenschap en innovatie VRA
Tijdens de eerste editie van de Wetenschapslunch bij Klimmendaal in januari 2024 vertelden onderzoekers in vijf minuten aan patiënten over hun onderzoek, en dat in begrijpelijke taal. Voor het eerst voelden patiënten zich écht betrokken bij het wetenschappelijke onderzoek. Hun ervaringen en ideeën doen ertoe, patiënten weten als geen ander hoe je onderzoeksresultaten naar de dagelijkse praktijk kunt vertalen.
Het is inspirerend om te zien dat het patiëntenperspectief impact heeft op de verbetering van revalidatiezorg. Want uiteindelijk gaat het om hun leven en wat daarin belangrijk is. Betrek jij patiënten binnen revalidatieonderzoek? Samen kunnen we onderzoek nog relevanter maken voor de praktijk!
Hoe om te gaan met beperkingen
Jos Aarts, wetenschapper Erasmus Universiteit Rotterdam, patiënt
Daar sta je dan, gediagnosticeerd met een progressieve spierziekte, sporadic Inclusion Body Myositis. Ik was genoeg wetenschapper om snel te begrijpen dat er momenteel geen behandeling mogelijk is en dat vertragen van de progressie er ook niet zou inzitten. Wat een transformatie. Geleidelijk besefte ik dat ik met de aandoening zou moeten ‘leven’, dagelijks weer het beste van ervan maken. Wat ben ik blij dat ik dat kan doen met een multidisciplinair team van neurologie en revalidatiegeneeskunde. Voor mij is het gedeelde elektronisch patiëntdossier een onmisbaar hulpmiddel om dat proces te ondersteunen. Met mijn revalidatiearts zoek ik naar manieren om met mijn beperkingen om te kunnen gaan. Het persoonlijke contact is daarom onmisbaar in digitale tijden. Nog steeds beleef ik de ziekte als iets onwerkelijks. Misschien is het nog onvoldoende ingedaald. In mijn rationele perspectief moet ik de beperkingen van de geneeskunde erkennen en proberen te accepteren.
Basalt in Beweging
Desi Stokman-Meiland, revalidatiearts Basalt
Preventie is essentieel voor het verbeteren van de volksgezondheid en het betaalbaar en toegankelijk houden van de gezondheidszorg. De revalidatiegeneeskunde kan (en moet) hieraan bijdragen. Gezond beweeggedrag is onderdeel van preventie en levert patiënten niet alleen algehele gezondheidsvoordelen op, maar helpt bijvoorbeeld ook bij het bereiken van doelen op het gebied van activiteiten en participatie.
Het onderzoeksprogramma Basalt in Beweging heeft als doel het bevorderen van gezond beweeggedrag met de focus op gedragsverandering. Het programma omvat drie promotietrajecten: diagnostiek middels een beweeg- en gedragsprofiel, een gedragsinterventie en een grotere rol van de verpleging.
Kijk voor meer informatie op de website van Basalt.
Omarm patiëntenparticipatie
Mathieu Maanders, ervaringsdeskundige
De grootste kans die op de revalidatiegeneeskunde af komt, is het omarmen van de participatie van de patiënt bij onderzoek en behandeling. Mijn oproep is dan ook: ‘Wees trots op wat goed gaat, onderzoek wat beter kan, vertrouw en benut het perspectief van de patiënt én laat de patiënt participeren op ieder niveau van onderzoek tot behandeling. Hiermee gaan we samen in de revalidatiegeneeskunde een rooskleurige toekomst tegemoet.